1 இதோ, மரத்தில் சாக
  உன் ஜீவன் உனக்காக
  பலியாம், லோகமே;
  வாதை அடி பொல்லாப்பை
  சகிக்கும் மா  நாதனை
  கண்ணோக்குங்கள், மாந்தர்களே.

2 இதோ, மா வேகத்தோடும்
  வடியும் ரத்தம் ஓடும்
  எல்லா இடத்திலும்
  நல் நெஞ்சிலே துடிப்பும்
  தவிப்பின்மேல் தவிப்பும்
  வியாகுலத்தால் பெருகும்;

3 ஆர் உம்மைப் பட்சமான
  கர்த்தா, இத்தன்மையான
  வதைப்பாய் வாதித்தான்?
  நீர் பாவம் செய்திலரே,
  பொல்லாப்பை அறயீரே;
  ஆர் இந்தக் கேடுண்டாக்கினான்?

4 ஆ! இதைச் செய்தேன் நானும்
  என் அக்கிரமங்கள் தானும்,
  கடற்கரை மணல்
  அத்தன்மையாய்க் குவிந்த
  என் பாதகங்கள் இந்த
  வதைப்புக் காதி மூலங்கள்.

5 நானே கை கால் கட்டுண்டு
  பாதாளத்தில் தள்ளுண்டு
  கிடத்தல் நியாயமே
  நானே முடிவில்லாமல்
  சந்தோஷத்தைக் காணாமல்
  வதைக்கப்படல் நீதியே.

6 நீரோ என்மேல் உண்டான
  அழுத்தும் பாரமான
  சுமை சுமக்கிறீரே;
  ஆசீர்வதிக்க நீரே
  போய்ச் சாபமாகிறீரே;
  நான் தப்ப நீர் படுகிறீர்.

7 நீர் என் கடனைத் தீர்க்க
  பிணையாய் என்னை மீட்க
  மரத்தில் ஏறினீர்;  
  ஆ, சாந்தமான சிந்தை,
  நீர் முள் முடியின் நிந்தை
  எத் தீங்கையும் பொறுக்கிறீர்.

8 நான் சாவின் வாய்க்குத் தப்ப,
  நீரே அதை நிரப்ப
  அதில் விழுகிறீர்;
  நான் நீங்க நீர் முன்னிற்பீர்,
  நான் வாழ நீர் மரிப்பீர்,
  அவ்வாறு என்னை நேசித்தீர்.

9 கர்த்தாவே, நீர் பகைக்கும்
  பொல்லாப்பை என்றென்றைக்கும்
  வெறுத்தரோசிப்பேன்;
  என் இச்சையை நாள்தோறும்
  ஆகாத சிந்தையோடும்
  நான் சிலுவையில் அறைவேன்.

10 ஆ, உமது ஜெபமும்
   அவஸ்தையும் தவமும்
   கண்ணீருங் கிலேசமும்,
   நான் செத்தால் பரலோக
   சந்தோஷத்துக்குப் போக
   வழித் துணைக்குதவவும்.